สิ่งที่ทุกคนมองข้ามทำไมต้องเสริมเหงือกก่อนทำรากเทียม

3 วิธีหลัก ที่นิยมใช้ ได้แก่

1. การปลูกถ่ายเนื้อเยื่อเหงือกจากตัวเอง (Autograft)

วิธีนี้เป็นหนึ่งในแนวทางที่ได้รับความนิยมและได้ผลดีที่สุด โดยใช้เนื้อเยื่อเหงือกจากบริเวณอื่นของช่องปาก เช่น เพดานปาก หรือบริเวณเหงือกที่มีความหนามากพอ มาปลูกถ่ายในบริเวณที่เหงือกบางหรือถดถอย การใช้เนื้อเยื่อธรรมชาติของผู้ป่วยเองช่วยลดความเสี่ยงของการปฏิเสธเนื้อเยื่อ อีกทั้งเหงือกที่เสริมสามารถเติบโตและยึดติดกับบริเวณใหม่ได้ดี อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดของวิธีนี้คือจำเป็นต้องมีการผ่าตัดสองตำแหน่ง ทั้งบริเวณที่นำเนื้อเยื่อออกและบริเวณที่ทำการปลูกถ่าย ซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยรู้สึกไม่สบายตัวในช่วงพักฟื้น และต้องใช้ระยะเวลาในการรักษาหลายสัปดาห์ก่อนที่จะสามารถเข้าสู่กระบวนการฝังรากฟันเทียมได้

2. การใช้เนื้อเยื่อจากผู้บริจาค (Allograft)

วิธีนี้เป็นการใช้เนื้อเยื่อเหงือกที่ได้รับจากแหล่งผู้บริจาคหรือจากธนาคารเนื้อเยื่อ (Tissue Bank) ซึ่งผ่านกระบวนการฆ่าเชื้อและเตรียมให้สามารถนำมาใช้เสริมเหงือกได้โดยปลอดภัย ข้อดีของวิธีนี้คือผู้ป่วยไม่จำเป็นต้องผ่าตัดสองตำแหน่ง ทำให้ลดอาการเจ็บปวดและช่วยให้ฟื้นตัวเร็วกว่าเมื่อเทียบกับการใช้เนื้อเยื่อตัวเอง และเป็นอีกหนึ่งทางเลือกสำหรับผู้ที่ต้องการเสริมเหงือกก่อนทำรากฟันเทียมหรือรากเทียม อย่างไรก็ตาม ข้อเสียที่อาจเกิดขึ้นคือมีโอกาสที่ร่างกายจะไม่ยอมรับเนื้อเยื่อจากภายนอก และค่าใช้จ่ายอาจสูงกว่าการใช้เนื้อเยื่อของตัวเอง

 3. การใช้วัสดุสังเคราะห์ในการเสริมเหงือก (Xenograft/Synthetic Graft)

วิธีนี้ใช้วัสดุสังเคราะห์หรือเนื้อเยื่อจากสัตว์ เช่น คอลลาเจนจากวัวหรือหมู มาทำเป็นแผ่นเสริมเหงือกเพื่อช่วยเพิ่มปริมาณเหงือกบริเวณที่มีความบางหรือถดถอย ข้อดีของวิธีนี้คือไม่จำเป็นต้องผ่าตัดสองตำแหน่ง ลดความเสี่ยงของการติดเชื้อและการอักเสบที่อาจเกิดขึ้นจากการใช้เนื้อเยื่อตัวเอง อย่างไรก็ตาม ข้อเสียคืออาจใช้เวลานานกว่าที่เนื้อเยื่อจะฟื้นตัวและรวมตัวกับเหงือกเดิมได้สมบูรณ์ และไม่เหมาะกับผู้ที่มีอาการแพ้โปรตีนจากสัตว์